Een week nadat Ivy bij ons was komen wonen brak mijn vakantie aan. Ik liet Charlie, Watson & Ivy achter in de handen van mijn buren, zodat ik met een gerust hart in de trein naar Groningen kon stappen. Van de konijntjes weet ik dat ze zich toch wel vermaken, want ze hebben een heel hok vol avontuur, zijn gelukkig als ze eten hebben en als ze af en toe rond kunnen hupsen. Charlie daarentegen vind ik heel moeilijk om achter te laten. Het moment dat ik met mijn koffer de woonkamer uitga wil ik het liefste terugrennen om Charlie onder m’n arm mee te nemen op reis. Het idee dat ik m’n harige vriendin thuislaat terwijl we dagelijks kroelen en knuffelsessies hebben vind ik vreselijk. In mijn hoofd speelt zich een dramatisch muziekje af terwijl ik mijn koffer door de gang rol. Ik roep Charlie nog één keer gedag en stap dan toch maar de deur uit op weg naar vakantie.
